ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲ

Thursday, October 1, 2009

ਬਲ਼ਦੀ ਧੁੱਪ ਜਦ ਕੂਲ਼ੀ ਹੋ ਕੇ ਬਿਰਖ ਦੇ ਗਲ਼ ਵਿੱਚ ਬਾਹਾਂ ਪਾਉਂਦੀ,

ਸੋਨ ਸੁਨਹਿਰੀ ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਛੱਡਦੀ, ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਕਣ - ਕਣ ਰੁਸ਼ਨਾਉਂਦੀ,

ਪੱਤਝੜ ਆਉਂਦੀ, ਪੱਤਝੜ ਆਉਂਦੀ...

ਸ਼ਾਮ ਪਈ ਚੱਲ ਘਰ ਨੂੰ ਚੱਲੀਏ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਹੈ,

ਚੇਤੇ ਕਰ ਕਰ ਤੈਨੂੰ ਜਿਸਦਾ ਪਲ ਪਲ ਔਖਾ ਬੀਤ ਰਿਹਾ ਹੈ..

ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸਿਰਨਾਵਿਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਇੱਕ ਦੁਨੀਆ ਇਹ ਵੀ ਵਸਦੀ ਏ..

ਕੌਣ ਹਾਂ ਮੈਂ ਇਹ ਪਤਾ ਲਾ ਲੱਗਦਾ,

ਆਪ ਗਵਾਚਾ ਤੈਨੂੰ ਲੱਭਦਾ...

ਕਹਿ ਤਾਂ ਸਹੀ ਕਿ ਬੰਦਾ ਕੋਈ ਰੱਬ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ,
ਚਾੜ੍ਹ ਕੇ ਸੂਲ਼ੀ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਭਗਵਾਨ ਬਣਾ ਦੇਵਾਂਗੇ...

ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਹੋ ਜਾਵਾਂ...
ਜਿਹੜੇ ਰਾਹੀਂ ਤੂੰ ਆਉਣਾ ਏ, ਓਹਨਾਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਵਿਛ ਜਾਵਾਂ...

ਓਹ ਖੁੱਲ੍ਹ ਓਹ ਬਹਾਰ ਹੁਣ ਨਹੀ ਲੱਭਦੇ,

ਓਹ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਓਹ ਯਾਰ ਹੁਣ ਨਹੀ ਲੱਭਦੇ...